De tweede dag
Leek gisteren de vrede weer gekeerd in Washington, zojuist ben ik het
centrum uitgezoefd met het gevoel alsof er elk moment weer iets
vreselijks kon gebeuren.
Op elke hoek in het centrum van DC stonden militaire voertuigen. Om
16.30 uur liep ik één van de Wereld Bank gebouwen samen met Fred uit
en zagen we dat de veiligheidsmaatregelen rondom het Witte Huis weer
verscherpt waren. Konden we vanochtend en gisteren weer rustig praten
met agenten bij het Witte Huis, dat was niet meer mogelijk. Een extra
blok rondom het Witte Huis was afgezet en het verkeer werd verzocht zo
snel mogelijk de stad te verlaten.
Op aandringen van Fred stap ik in een taxi (dan ben jij hier in ieder
geval weg....) met een Duitse collega. Hij schat ook in dat de situatie
er niet naar is om de metro te nemen. De taxichauffeur wil de bekende
weg, die iedereen opgaat, nemen maar ik weet hem nog net op tijd mijn
sluip- kruiproute door DC te laten nemen en even later rijden we in hele
rustige straten richting onze wijk. Als ik een half uur later van huis
bel, zegt Fred stomverbaasd "ben je er nu al, dacht dat dat uren
ging duren.....".
Als ik de tv aandoe meldt CNN dat het Capitool geëvacueerd wordt
vanwege een "verdacht pakje" en dat iedereen rustig de stad
verlaat. Inderdaad, er was niets te bekennen van het normale irritante
getoeter als je maar één seconde te veel stil staat. Momenteel gaat er
een vliegtuig over. Het eerste dat ik hoor vandaag... Vreemd, ineens
angstig te worden van het geluid van een vliegtuig, waar je normaliter
niet van op kijkt.
Eisjen
13 september 2001