De Vismarkt van Washington DC Een bijzondere plek. Direct aan de rivier de Potomac, waar de marktkramen niet op de wal staan, maar als boten aan de kade liggen. Het is er brandschoon, de meest schitterende kleuren stralen je tegemoet en je hebt niet de neiging je neus dicht te knijpen, zoals dat soms in Afrika kan gebeuren. Het is elke keer weer een bijzondere belevenis daar naar toe te gaan. Weinig blanken, die gaan liever naar keurige supermarkets, veel zwarten en latino's. Een gezellige sfeer. Mensen schijnen altijd in een goede bui te zijn, helpen altijd even vriendelijk en maken een praatje ook al besluit je toch nog even verder te lopen om misschien nog iets anders te vinden. En dit keer was het moeilijk, want Ljuba liep met haar Joegoslavische kookboek met plaatjes rond, om toch maar de juiste vis te vinden voor Mirko's speciale verjaardagrecept, dat eigenlijk alleen maar zijn vader goed klaar kon maken. Daar is ook moeilijk tegen te concurren want die maaltijd werd direct na de vangst bij Mirko's eiland Prvic, klaargemaakt.
|
||
De ene markt koopman na de andere
markt koopman kreeg het kookboek onder de neusgeduwd. De vissen stonden er mooi
gedetailleerd in getekend, maar het was niet even gemakkelijk voor ze.Op een gegeven
moment riep één man uit, "hé dat lijkt op die ene vis die we vanmorgen binnen
kregen en waarvan we niet weten wat we er mee moeten". Nou Ljuba dus wel en ze kreeg
hem voor de formidabele prijs van één hele dollar! De latino naast haar mompelde
"da's een koopje". De zeepaling was niet moeilijk te vinden, maar voor de
anderen zijn we heel wat keren heen en weer gelopen en Ljuba was uiteindelijk tevreden met
niet te grote red snappers (hoe meer kop hoe mee smaak aan de saus beweert Mirko) en black
brass. Dan moet de vis nog schoongemaakt worden en dat gebeurd in een huisje op de markt waar niet gefotografeerd mag worden. Maar dat bordje zag ik pas nadat ik één foto had gemaakt.... "Geen wonder", zei Ljuba, "ik zou geen van deze mannen graag 's avonds in het donker alleen tegen komen......" Beren, van zwarte kerels staan daar te hakken en te soppen onder veel lawaai. En waag niet voor je beurt te gaan, zoals een latino probeerde, want dan krijg je een kakafonie over je heen.....
|
||
terug naar Memorials Inhoudsopgave |