Christina de Vos is gegrepen door Brouwers'
duizelingwekkende taaluniversum. Zij begon met een serie werken die
natuurlijk geen letterlijke illustraties zijn bij Brouwers' verhaal van
liefde, vergankelijkheid en zelfhaat, maar die er toch door verbeeld en
gekleurd zijn.
Afgunst
en bewondering hebben Christina de Vos altijd al aangezet tot 'hebzucht',
tot het eigen of zelf willen maken van kunst die haar jaloezie opwekt.
Natekenen, knippen, plakken, schuiven en opnieuw samenvoegen, vormen het
procédé waarmee zij andermans uitingen vertaalt naar haar eigen
zeggingskracht. Natuurlijk is dit alleen maar techniek, het handschrift
van de kunstenaar, maar de inhoud van haar 'roman fleuve' is
onlosmakelijk verbonden met de stilistische aspecten van haar tekeningen.
Ook Jeroen Brouwers' werk kent die eenheid, waarin stijl en verhaal
samenvallen en elkaar versterken. Zijn alleszins claustrofobische
Zonsopgangen boven Zee vraagt als geen ander boek van Brouwers om
een beeldende interpretatie. Liefde, haat, dood en het meisje, man,
vrouw: de thematiek is universeel of zelfs essentieel te noemen en niet
weg te denken uit de figuratieve kunsten. Het basale en het beeldende
van de roman wordt bovendien nog versterkt door de sobere enscenering,
twee mensen in een lift, en de niet-lineaire verhaalstructuur. Hierdoor
is het boek een compositie van scènes die net zo 'gelezen' kunnen worden
als een groot altaarstuk, met tientallen panelen en paneeltjes die in
iedere volgorde bekeken kunnen worden, maar toch duidelijk één verhaal
vertellen.
"Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt" is de
tekst die verschijnt als je de website van
Jeroen Brouwers
wilt betreden. Het is duidelijk dat de schrijver de kunstenares diep
geraakt geeft. Een typisch voorbeeld van 'ekfrastiek'.
Bezoek vooral de website van
Christina
voor meer mooie beelden.
|
Jeroen Brouwers:
ZONSOPGANGEN BOVEN ZEE is het
verhaal van een veertiger die vlak voor Kerstmis in een lift komt vast te
zitten met een jong meisje dat hij net heeft opgescharreld. Het gedwongen
samenzijn wordt voor de man een reflectie op zijn eigen leven. Meer nog dan
in de lift, zit de man opgesloten in zichzelf.
Het Ro Theater
Christine de Vos bij
Borrel & Praat in
Pulchri Studio
Meer Ekfrastiek
zonder zon
een serie werken op doek
van
Christina de Vos
geïnspireerd op de roman
Zonsopgangen boven zee (1977)
van
Jeroen Brouwers
mijn geschrevenheid
'Het verhaalde in Zonsopgangen boven zee heeft een andere
wending gekregen, een ander perspectief en natuurlijk vooral een andere
kunstenaar. Jeroen Brouwers is uitgevlakt en overgeschilderd, in fragmenten
verknipt en weer aaneengelijmd tot beeltenissen die onmiskenbaar helemaal Christina de Vos zijn. De geciteerde boekfragmenten, over herinneren en
vergetelheid, de levende herinnering en het niet-levende bewaarde, zijn dan als
het ware illustraties bij de schilderijen, zij het op dezelfde manier dat deze
schilderijen geen illustraties bij de tekst zijn.'
de twee Aurora's
|