VanafLincoln.jpg (12297 bytes)

 

 

 

VanafLincoln.jpg (12297 bytes)

 

 

 

VanafLincoln.jpg (12297 bytes)

 

 

 

VanafLincoln.jpg (12297 bytes)

Washington Memorials

Snow Wars 2000

Sneeuw, zoals sneeuw hoort te vallen. Zoals je je dat herinnert van toen je klein was. Van die hele grote vlokken zoals de katoenbolletjes waarmee je moeder haar gezicht schoonmaakte. Sneeuw zoals in "voetstapjes in de sneeuw", een kinderboek waarvan ik me de schrijfster niet kan herinneren. Sneeuw waarvan je weet, veilig in de warmte achter je raam, dat het knierpt en knerpt onder je laarzen. Sneeuw waarvan je eigenlijk direct een sneeuwpop   zou willen maken, met een wortel als neus en ………. steenkolen als ogen. En die zijn er niet meer. Dus, gelukkig, ik hoef niet naar buiten.

Het gele huis, zes verdiepingen beneden mij heeft een witte hoed en ziet er nu helemaal snoeperig uit. Op de parkeerplaats waar ik links een stukje van kan zien, maakt een auto met sneeuwschuiver in constante banen alle parkeerplaatsen schoon en dat zijn er heel wat. Hij doet het blijkbaar al sinds vanochtend heel vroeg, want nu herken ik het geluid waarvan ik me ergens tussen slapen en wakker worden afvroeg wat er aan de hand was. Fred vertrekt, met bontmuts op richting DC en ik installeer me met koffie, krant, bagel met echte Hollandse Edammer kaas achter mijn bureau van waaruit ik perfect kan volgen hoe witter en boller alles wordt.

Een paar uur later gaat de telefoon. Fred: "ik kom naar huis". "Hoe zo, ben je ziek?" "Nee, er is hier bijna geen mens, het restaurant van de Bank is dicht, Starbucks (de koffie tent op de hoek), alle ander restaurants en winkels in de buurt zijn ook dicht en ik krijg net te horen dat het beter is om naar huis te gaan, het is blijkbaar een ravage ". Hoe zo ravage? De schuifauto op de parkeerplaats doet nog steeds zijn rondjes, de straat beneden mij is ook keurig schoon, maar nu dringt het pas tot me door dat daar bijna geen auto over rijdt.

De tv aan en dan zie ik op de lokale nieuwszender wat zich in en om DC voltrekt: "Snow Wars 2000". Washington DC en omstreken, Virginia en Maryland, vechten zich een baan door 20 tot 60 cm sneeuw! Beelden van de autobaan waar alles bijna stil staat. Waarschuwingen voor wegen die echt helemaal afgesloten zijn. Vliegvelden gesloten, maar de Metro rijdt nog. Dus Fred kan thuis komen. Elke lokale zender heeft zich volledig op de "ramp" gestort die plaats schijnt te vinden. En ik maar denken dat het overal zo onder controle was als in mijn uitzicht.

Nee dus. Om 9 uur 's avonds zitten er nog steeds verschillende schoolbussen met kinderen vast in de verkeerschaos, waarvan sommige gelukkig zijn voorzien van radio's en/of telefoon om ongeruste ouders op de hoogte te houden. Terugtochten naar huis, die normaal gesproken in 20 minuten worden afgelegd, zijn veranderd in nachtmerries van 3 uur en meer. Met mooi weer ben je dan al bijna in New York. Fender-benders (prachtig woord vind ik dat; mensen die alleen maar met hun bumpers tegen elkaar knallen) worden via de radio verteld over en weer persoonlijke gegevens uit te wisselen en door te rijden, want de politie is te druk. Mensen in auto's die al een uur stil staan vragen via hun telefoon of het mogelijk is Pizza te bezorgen bij hun auto!? Met de metro gaat alles gelukkig goed totdat er een waterpijp breekt op de lijn tussen het Pentagon (!) en het centrum en daar de zaak dan ook plat ligt. Sneeuw is hier en daar veranderd in een ijsregen. Om 11 uur 's avonds zitten 162.000 gezinnen zonder elektriciteit omdat kabels breken. Het 'hypothermie-team' gaat de straat op om de daklozen naar tijdelijk onderdak te brengen. Voor degenen die niet willen zijn er sokken, dekens en warme soep. Dit kan niet voorkomen dat er toch nog één dode wordt gevonden.

De volgende ochtend, met veel zon, belt Fred de Snowline. Een telefoonnr. dat iedereen kan bellen om te horen of men aan de arbeid moet. Als het Federale Gouvernement haar burelen sluit, dan hoeft de rest ook niet naar hun werk in de stad. En dat blijkt het geval te zijn. DC is nog steeds onbereikbaar en het Gouvernement geeft al haar werknemers een dagje vrij. Kosten 60 miljoen dollar.

Maar wat is nou 20 tot 60 cm sneeuw? Bij mijn schoonzusje in München ligt dat al weken en ik heb haar niet gehoord over kinderen die er niet doorkomen of echtgenoten die naar huis worden gestuurd. Moskou-Boekgrrl Cathy ploetert zich elke dag door een zelfde hoeveelheid en meer. Wat is er aan de hand in de hoofdstad van het machtigste land ter wereld?

Washington en omstreken waren er niet klaar voor. De plotselinge overgang van hoge temperaturen (we genoten nog van voorjaarstemperaturen tussen kerst en oud en nieuw) naar dit weer had de computer van de weermannen niet voorspeld. En alle maatregelen worden genomen op basis van wat de computer zegt. In plaats van de ongeveer 2300 sneeuwschuivers en pekelstrooiers direct de straat op te sturen bij het eerste beetje sneeuw, ging het grootste deel pas erop uit toen er al veel te veel lag om verkeer normaal te doen doorrijden. Dat verschilde dan ook weer per streek. In Chevy Chase, hier bij mij, liep het dus prima, maar DC kampt al jaren met enorme budget- en materiaaltekorten wegens wanbestuur van een cocaïne snuifende burgemeester in het verleden. Daar kijken ze de zaak dus liever eerst even aan, voordat ze werkelijk wat gaan doen wat hun budgetten zwaar belast. Misschien een goed idee voor het Federale Gouvernement om wat meer in die budgetten van Openbare Werken te stoppen om zo'n onverwachte uitgave van 60 miljoen voor extra vrije dagen te vermijden.

Na bijna 2 dagen extra vrij mocht men weer aan het werk en verschenen de aan het weer aangepaste modeadviezen in de Washington Post. Wat niet mocht: 'schoencondooms' over dure Italiaanse instappers voor heren. Pumps voor dames. Niet alleen stom, maar nog gevaarlijk ook. Alleen weggelegd voor dames in het bezit van een auto met chauffeur. Doe je verschillende lagen kleding aan i.v.m. de kou, laat dan s.v.p. niet de ene laag onder de andere laag uitkomen! Trek je warme laarzen aan voor onderweg, zorg dan wel dat je een paar keurige schoenen bij je hebt voor eenmaal in kantoor. En wat nou eindelijk wel eens mocht i.p.v. al die keurige pakken en pakjes: corduroy broeken en sweaters!!!

Naast de modeadviezen verschenen ook de regels. De sneeuw-opruim-regels. Het is de plicht van elke bewoner van Washington DC de stoep van sneeuw te ontdoen binnen 8 uur nadat de sneeuwval is gestopt. Voor Bill en Hillary zorgt de DC-sneeuwploeg. Helaas moet de krant enkele dagen later melden dat Washingtonians Schijt hebben aan Sneeuw Scheppen (een vrije vertaling van: Washingtonians Shy from the Snow Shovel).

Fred en ik bezochten het afgelopen weekend Great Falls Park. De donderende watervallen tussen de grote opeenhoping van miljoenen jaren oude rotsen waren hier en daar iets bevroren. De rotsen hadden allemaal een sneeuwmuts. Er werd gelanglauft en de herten stonden nieuwsgierig tussen de bomen naar ons te kijken.

Eisjen

PS: John Grisham beschrijft in "Street Lawyer" perfect de situatie van de daklozen in Washington DC. Een thriller waarbij de schrijver zijn huiswerk goed gedaan lijkt te hebben.