'Deathrow' in
de Verenigde Staten van Amerika
De Verenigde Staten van Amerika verheugt zich op de dood van Timothy McVeigh, de man die in 1995 een bom legde onder het City Federal Building in Oklahoma en 168 mensen ter dood bracht. Uitspraken door radio- en tv-persoonlijkheden in de trant van “ik wil zien dat hij pijn lijdt”, “het gebruik van een dodelijke injectie is een veel te zachte straf”, of “ik zou hem het liefst die naald zelf in zijn arm steken” doen de gedachte aan een lynchpartij bij me opkomen. Een woord dat niet klopt, ik weet het. Van Dale zegt lynchen is:
OK,
dat is hier niet het geval. McVeigh is niet verdacht, hij heeft bekend. Er
is een proces geweest, hij is verdedigd en
er is in totaal meer dan 100 miljoen dollar aan belastinggeld aan de
gehele procedure uitgegeven in de afgelopen zes jaar . Dus lynchen
mag ik het officieel niet noemen. Maar het duidelijk voelbare
genoegen in de wraak door middel van een lijfelijk straf maakt me echter
misselijk en doet foto- en filmbeelden naar boven komen die ik liever
zou vergeten. |
|
||
De kardinalen van Baltimore en Los Angelos wijzen het volk erop dat: “(...) de doodstraf een valse belofte is. Het brengt geen heling bij de achterblijvers en versterkt alleen maar de cultuur van geweld. (...) Als we in dit geval demonstreren dat we “pro life” zijn dan zal onze boodschap over “leven” de volgende keer ook luider en duidelijker zijn”. |
|||
Dit maal een boodschap van de Rooms Katholieke kerk waar iedereen zich toch in zou moeten kunnen vinden naar mijn idee, maar blijkbaar niet één die bij het, normaliter, zo Godvrezende Amerikaanse volk doordringt. Wat het proces van McVeigh zelf betreft is
Amerika wederom weer eens geconfronteerd geworden met een
overheidsorgaan dat niet te vertrouwen lijkt. “Krijgen we binnenkort
te horen dat er eigenlijk nog meer documenten waren die de verdediging
had moeten zien” vroeg de gastheer van een populair nieuwsprogramma
toen bleek dat de FBI 4.034 pagina’s had achtergehouden. 4.034
pagina’s die de verdediging in
vier weken moest doorwerken. De executie werd uitgesteld van 16 mei naar
11 juni 2001 en de minister van justitie garandeerde dat er geen enkel
stuk tussen zat dat de veroordeling zou kunnen wijzigen.
Alleen al in de staat Illinois zijn in de afgelopen 13 jaar 13 mensen vrijgelaten uit de “death row” (de rij van wachtenden op de doodstraf) omdat bleek dat ze daar onschuldig zaten. Niet alleen fouten en “eigen carrière eerst”, maar ook racisme leidt tot foute veroordelingen en enorme verschillen op de “death row”. Enkele feiten: |
|||
1. Als het slachtoffer blank is dan heeft de dader vier keer meer kans
veroordeeld te worden tot de doodstraf dan bij een zwart slachtoffer.
2. Sinds 1972 werd 82% van de veroordeelden geëxecuteerd wegens het doden van blanken, terwijl meer dan 50% van de slachtoffers zwart of van een andere kleur was. 3. Sinds 1977 zijn in de staat Mississippi 197 personen geëxecuteerd, waaronder slechts één blanke voor het vermoorden van een zwarte. |
|||
In 1972 heeft het US Hoger Gerechtshof al toegegeven dat de doodstraf op een “arbitraire en grillige” manier werd toegepast. In 1990 heeft dit Gerechtshof nogmaals geconfirmeerd dat er bewijs was van een ‘onevenredig beeld op basis van huidskleur bij het aanklagen, veroordelen en het uitvoeren van de doodstraf’. Op Federaal niveau, dus landelijk en niet per staat (de doodstraf wordt meestal op staatsniveau uitgevoerd, waarbij het Texas van ex-goeverneur George W. Bush de kroon spande), ziet dat er als volgt uit: |
|||
Schema (met Timothy McVeigh) van Abolitionist Action Committee |
|||
Bij dit alles heb ik het nog niet eens over de veroordeelden die geestelijk achtergebleven zijn. Momenteel wordt onderzocht of het mogelijk is hen uit te sluiten van de doodstraf. Onder
alle argumenten vóór de doodstraf is er één die heel erg aanspreekt.
"Het is goedkoper dan levenslang opsluiten." In de staat
Florida, om er maar één met een glimlach te noemen, is echter het
levenslang opsluiten van een veroordeelde bijna zes keer goedkoper als
het ter dood veroordelen ($600.000 versus $3.2 miljoen). Politici
argumenteren dat ze hard op kunnen treden tegen de misdaad door het
uitvoeren van de doodstraf. Dit lijkt op het dempen van de put nadat het
kalf verdronken is. Meer dan 94% van alle criminele justitie dollars
wordt uitgegeven na de misdaad. Morgen
is het dan zo ver. Terug naar de middeleeuwen om te genieten, sidderen
en beven bij een publieke veroordeling. 1600 motelkamers worden bezet
door nieuwsjagers die gelukkig weinig beelden kunnen uitzenden.
Alleen 300 mensen, nabestaanden van de slachtoffers, mogen de
executie per televisie volgen. Directe getuigen zijn de mensen
‘uitgenodigd’ door McVeigh, waaronder zijn 2 advocaten en de
schrijver Lou Michel die het boek over hem schreef “American
Terrorist”. De schrijver Gore Vidal, die artikelen over McVeigh
schreef, en ook door McVeigh was uitgenodigd zou er op de eerder
geplande datum van 16 mei wel bij zijn, maar is verhinderd voor de dag
van morgen. Geen familie en geen geestelijk begeleider. Wel tien, door
middel van loting gekozen, familieleden van de slachtoffers, tien
journalisten en enkele overheidsambtenaren. Slechts
één van de directe nabestaanden, Bud Welch de vader van de 23 jarige
Julie Welch, spreekt zich openlijk uit tegen de executie van McVeigh.
Dit zijn zijn woorden: "When we take Tim McVeigh
out of his cage in Terre Haute, Indiana, for the purpose of killing him,
it won't bring Julie back or any one of the other 167 others. It won't
bring me any peace, or any of the rest of them any peace, because God
simply did not make normal human beings to where we are somehow going to
feel good out of killing a caged human being." (Als
we Tim McVeigh uit zijn kooi in Terre Haute, Indiana, (de plaats waar
hij gevangen zit: Eisjen) halen om hem te doden, dan zal dat Julie niet
terug brengen, noch iemand van de andere 167. Het zal mij geen vrede
brengen, noch iemand van de anderen, simpelweg omdat God geen normaal
menselijke wezen geschapen heeft om te genieten van het doden van een
gekooid menselijk wezen”.) Eisjen |
|||
Terug
naar Inhoudsopgave Washington Memorials |
|||