Relevante links:

Ute achter het stuur, Ljuba geheel en al klaar op de achterbank.

 

 

 

 

 

 

Op weg naar de waterval.

Hancock

De kerkspitsen van Hancock.

 

Voor de grote files van de vrijdagmiddag uit schieten we (Ljuba, Ute en ik) de toch nog drukke highways op richting oost Pennsylvania. Met een Duitse achter het stuur, die Amerikaanse snelheidslimieten aan haar Duitse laarzen lapt, hoeft een mens zich echter geen enkele zorg te maken. Een uur later zijn we al zo ver naar het noord-westen, dat de autobanen zich voor ons ontrollen zoals de vriendelijke asfaltlinten dat in de jaren zestig deden.

Weer een uur later draaien we route 68 op en rijden door de smalste strook van Maryland die zich onder de Mason-Dixon-Line tussen Pennsylvania en Virginia in, richting West-Virginia boort. We passeren de vriendelijke kerkspitsen van Hancock en gaan bij Keysers Ridge van de autobaan af en klimmen langzaam omhoog de Laurel Highlands in.

 

 

 

 

Ute kan zich achter haar stuur helemaal thuis voelen. De dorpjes waar we door heen rijden hebben allemaal wel een 'German Road', of een 'Rosenbaum-winkel'. Benzine wordt getankt bij zo'n afstammeling van Duitse emigranten en onze mond valt open als er naast ons een volkomen verroeste auto stopt, zo ééntje met een kleine kabine en een laadbak, en daar een baardmans uitstapt die uit het paleontische tijdperk (of de hippieperiode) lijkt te stammen. Hij laat zijn auto gewoon aan staan en gaat bij buurman timmerman naar binnen, na ons bekeken te hebben alsof wij van een andere planeet komen. Ik maak schichtig een foto, maar hij draait zich helaas op het moment suprême net om.
Als we de Eastern Continental Divide op rijden raken we elk gevoel van voorjaar, dat we nog van Washington bij ons hebben, kwijt. Koude, kale, immense bomen, grijze luchten en sneeuw omringen ons. De bergketen is de scheiding van de stroomgebieden. Het water aan de oostelijke kant stroomt via haar rivieren allemaal richting de Atlantische Oceaan en aan de westelijke kant allemaal het binnenland in. Vandaar haar naam.
Youghiogheny Lake

Youghiogheny Lake.


Een naam waar we meer moeite mee hebben is die van het meertje dat door haar zeegroene tinten ons verleidt tot een stop. Youghiogheny Lake. Naast Duitse namen in dit gebied van William Penn (we zijn in Pennsylvania gearriveerd) barst het ook nog van de Indiaanse namen. Het enige wat overgebleven is van dit volk in deze omstreken na een, niet door het Hoger Gerechtshof van Den Haag behandelde, etnische zuivering. De zuivere schoonheid van het meer, dat hier en daar onder een flinter dun laagje ijs uitgestrekt ligt te wezen, doet alle gedachten aan volksverhuizingen en hun gevolgen verdwijnen. Alleen maar genieten komt in de plaats.

Het laatste stuk naar de Lodge van Chalk Hill, waar ik onze overnachting heb gereserveerd, laat ons weer eens een stuk verpauperd Amerika zien. Ineengestorte boerderijen, volkomen verwaarloosd, liggen her en der in het landschap. Grote ouderwetse Amerikaanse auto's zakken, zwaarmoedig en verroest, getrouw ernaast door hun wielen. Alles gewoon achtergelaten. Door wie, waarom en waarheen? Vragen, maar geen antwoord.
Treurwilg bij het Lake van de Lodge

De treurwil bij de Lodge van Chalk Hill.


Dan doemt de immense reclame paal van de Lodge voor onze ogen op en roep ik uit; "Nee toch, niet hier….!". Ik heb het niet over het motel of de omgeving, dat ligt er allemaal even mooi, om een meer heen, bij. Treurwilgen en witte berken lijken er te strijden om de prijs "Moeder Natuur's Mooiste". Deze ontstelde kreet wordt veroorzaakt door de aankondiging op het bord waar staat; "Welcome to Pro Life". Er vindt een conferentie plaats van de anti-abortus beweging! Die mensen die meteen onder leiding van Bush alle hulp hebben stop gezet aan voorlichtings- en gezondheidsklinieken in ontwikkelingslanden die ook voorlichting over abortus op hun programma hebben staan......... 
 

 

Eisjen en Ljuba

Eisjen en Ljuba aan de witte wijn.

 

 

 

Ute en Ljuba in "Chez François"

Ute en Ljuba in het restauran van "Gerard"

Voor meer foto's klik hier.

 


Terwijl we ons inboeken worden we omringd door dames met bleke gezichten, waar geen enkel spoortje van lipstick of make-up op te zien valt, met figuren die getuigen van het blijmoedig, gelovig, dragen van vele, vele zwangerschappen. We verdwijnen snel in onze lodge, waar een grote fles, meegenomen, witte wijn ons doet bekomen van deze cultuurschok. Even lekker achteruit voordat we ons op tutten om in één van Pennsylvania's 16 beste restaurants, aldus de website, te gaan genieten van het door mij gereserveerde zes-gangen-diner dat, eveneens door de website, voor een zeer redelijke prijs werd aanbevolen

 

Het restaurant "Chez Gerard" bevindt zich in Hopwood op nog geen 20 minuten rijden van Chalkhill, zoals de man aan de telefoon mij verzekerde. En inderdaad. We moeten eerst nog wel een "dangerous mountain" over - aldus het bord langs de kant van de weg - maar worden beloond met het uitzicht op een uitgestrekte vallei waar de duizenden lichten van Hopwood en Uniontown ons verwelkomen. We duiken zo snel naar beneden dat ik in het restaurant nog moeite heb met mijn oren. "U waant zich in de Province" luidde het op de website en inderdaad de typisch Amerikaanse woning is omgebouwd tot een sfeervol restaurant, met een houten vloer, een uitgebreide bar, vele smaakvol gedekte tafels over de verschillende vertrekken verspreid en er zijn nog vier andere gasten…… Edith Piaff zingt heel zachtjes op de achtergrond.

 

Een heerlijke maaltijd. Prima paté, verrukkelijk hertenvlees en de rest kan uitgebreid op hun website bekeken worden. Als de overige 4 gasten verdwenen zijn en wij nog heel gezellig zitten te genieten, nadat we gevraagd hadden of de muziek nu ietsjes harder mocht, komt de kok er ook bij en laat ons weten dat hij Saint Tropez verruild heeft voor de stilte en schoonheid van het landschap van Pennsylvania. "Nee, veel klanten heeft hij niet. Meestal wel meer dan op deze vrijdagavond en toch wel een man of twintig op zaterdagavond….". Zijn Franse accent is 'natuurlijk' charmant en wij, Duitsland, Joegoslavië en Nederland - in een soort Europese Unie bij hem bijeen - beloven uitgebreid reclame te zullen maken in Washington. Er zijn toch meer mensen zoals wij, die "Fallingwater" van Frank Lloyd Wright bezoeken.
terug naar
Memorials
Inhoudsopgave