Eerste indrukken.

Hier vlak bij een markt ontdekt georganiseerd door de Women's cooperation. De helft overdekt en de helft binnen. Erg rommelig gezellig met ieder zijn eigen soort stand, niet allemaal dezelfde schragen zoals in Nederland, en ieder zijn eigen producten. Van het land of uit de keuken. Tomaten die er nog uit zien als tomaten en niet allemaal verplicht dezelfde ronding en het kroontje op dezelfde plaats hebben. Veel fruit, bloemen, eigen gemaakte taarten, salades, lekkere hapjes, maar helaas was het simpele bruine brood uitverkocht. Wel hebben we een goed stokbrood op de kop kunnen tikken. Ik heb er runderfilet gekocht waar we 's avonds alleen maar op hoefden te zuigen zo zacht. De prijzen lagen allemaal een stuk lager dan in de supermarkt en het was er echt gezellig. Opa's en oma's die meededen in de verkoopactiviteiten of op een rustig moment gezellig met de buren kleppen. Duidelijk een heel familie gebeuren. Het is 2 x in de week op woensdag en op zaterdag en daar moeten we dus rekening mee gaan houden.

Koffie gedronken in Starbucks, het koffie adres waar je zo veel soorten koffie kunt krijgen dat dit polderkind denkt: "waar is nou m'n Douwe Egberts!" Maar een gewone simpele American Coffee leverde ook het gewenste resultaat op, al kwam die dan in een bak van bijna een halve liter. Vergeten de maat op te geven en dan krijg je automatisch de grootste. Aan ons tafeltje worden we direct aangesproken door 2 dames die aan het tafeltje naast ons zitten. Ze wilden weten waar we vandaan kwamen. Heel enthousiast begonnen ze over hun wijk te vertellen en waar we wel en niet zouden moeten wonen. Gaven hun namen en telefoonnrs. en vertelden me hun zeker te bellen als ik alleen was, als die man van mij werkelijk zo veel ging reizen. Ze hadden trouwens een hele litanie over het Amerikaanse onderwijs en waren stomverbaasd dat onze kinderen niet hadden hoeven te betalen om alleen maar een inschrijfformulier te bemachtigen voor een universiteit, zoals hun kinderen en dan nog niet eens wisten of ze toegelaten werden. Verder waren de klassen veel te vol, liep je het risico dat je daardoor geen lessen kon volgen, waardoor je studie langer werd dan verwacht. De één was onderwijzeres geweest en vond het werkelijk triest hoe of, naar haar mening, het onderwijs vercommercialiseerde en daardoor verslechterde.

Boodschappen gedaan bij de Giant (eigendom van Appie, AH dus). Nou werkelijk gigantisch. Fred hield niet op met alles te bekijken en bestuderen, omdat het "zijn enige kans was om het te kunnen bekijken". Net alsof-t-ie zo graag naar de supermarkt gaat… De caissières staan er achter de kassa en gooien je boodschappen direct in plastic zakken die voor hun buik op een rijtje hangen. De bekende Bruine Zak uit alle films is te krijgen op verzoek.

Net voor sluitingstijd konden we nog bij Apartment Search naar binnen om een afspraak te maken voor de volgende dag. Daarna naar Barnes en Noble gewandeld. DE BOEKENWINKEL. Je weet niet wat je ziet. Drie enorme etages, overal tafeltjes en stoeltjes waar het lijkt alsof de mensen hun boeken eerst lezen en ze dan (misschien) kopen. Waar mensen zitten te werken uit stapels boeken om hen heen ….. en waar Starbucks ook weer een café heeft. Ook allerlei leuke gadgets voor boeken. Een leeslampje om aan je boek te hechten zodat niemand er last van heeft, de meest gekke boekenleggers, een boek om bij te houden aan wie je boeken hebben uitgeleend, van wie je hebt geleend en om een verlanglijst van boeken aan te leggen. Niet om weg te komen al ben je nog zo moe. Toen we buiten kwamen (ik met 2 boekjes onder arm) hebben we bij de fontein voor de winkel gezeten waar ook heel veel mensen zaten te lezen of in het avondzonnetje gewoon wat zaten te genieten. Heel veel fietsers stopten er even en dan zie je dat fietsen eigenlijk een sport is en niet alleen een vervoermiddel. Iedereen een helm op, tot de kleinste baby waarvan de helm al knikkebollend heen en weer schuift. Ik kreeg een stoel aangereikt door een jongeman die in gebrekkig Duits zei "Sie kónnen hier sitzen, meine mutter kam aus Tsjechië". Had ons natuurlijk Nederlands horen praten en dacht dat hij ons in onze moedertaal aan kon spreken. Toen ik in het Duits zei dat ik uit Nederland kwam maar wel Duits kon spreken, keek hij even teleurgesteld.