Ekfrastiek: Woord en Beeld

Wiel Kusters
Bruegel - Dulle Griet

---

De aarde gist, ik gis naar vuur.
Nieuw nog dood. Daar is het al.
Ik ben een vlek, een vlak, een gat.
Een bres in iedere muur.

Wie vuur verwerkt, doopt het in bloed.
Nieuw nog dood. Daar is het al.
Een kleur ben ik, een veeg, geraas.
Ik adem rood en roet.

De hemel bloedt, de aarde brandt.
Dood maar nieuw: daar ben ik weer.
Ik ben een storm, een vorm van pest.
Ik waai over de rand.

Uit: Zegelboom Gedichten en notities 1975- 1989
Uitgeverij Querido
1998

---

Laatste keer bijgewerkt: 10/01/10  Eisjen